પંચામૃત

જિંદગીનું અવિરત ગુંજન

- ભૂપત વડોદેરિઆ

આપણે ખરેખર જિંદગીનું વિસ્મય, તેવું સૌંદર્ય અને તેની અનેક અદભુત છટાઓ વિશે વિચારવા પ્રયાસ કરીએ તો આપણને કોઈક પળે એવી પ્રતીતિ થયા વગર રહેશે નહીં કે તે વાશવંત છે એટલે તો આટલી સુંદર અને મીઠી છે. જિંદગી પરિવર્તનની એક અખંડ લીલા છે અને આ પૃથ્વી પર જ નહીં, સમગ્ર બ્રહ્માંડમાં જે શિવાય ચાલ્યા કરે છે તેમાં એક પણ એવી ચીજ હતી કે જે તેવા તાલ કે દાયમાં સામેલ ના હોય. અવકાશમના અવાજોતી જો કેસેટ સાંભળીએ, રાત્રે માત્ર રાતનું જ સંગીત સાંભળીએ, દરિયાના કિનારે દરિયાનું ગીત સાંભળીએ, પર્વત પર ચડીને પવનની ગાયકી સાંભળીએ, એક અવિરત ગુંજન ચાલે છે અને ખબર જ નથી પડતી કે સામુક જૂના સૂર ક્યાં ગયા અને અમુક નવા સૂર ક્યાંથી આવ્યા! ખબર જ નથી પડતી કે વૈજ્ઞાનિકો મારા આંગણામાં સવારે આવેલા તડકાને ‘વાસી’ ગણતા હોય તોય મને તે આટલો તાજો અને હમણાં જ કુમળાં કિરણોનો મુગટ પહેરીને આવી ઊભેલો કેમ લાગે છે!