ઉતારવું તો પડશે જ...

વજન ઓછું કરવાના આઇડિયામાં પંક્ચર પડવાનાં કારણ ઓછાં ક્યાં છે?

- સુષમા શેઠ

ગીતાબહેને નવાં વસ્ત્રો પહેરી અરીસામાં નજર કરી. માંડ ચડેલી ફિટોફિટ કુરતીમાં પોતાને જોઈ એમને આઘાત લાગ્યો. શરીરે સોજા ચડ્યા કે પછી કમરનો ઘેરાવો વધી ગયો કે પછી કુરતી ધોવાઈને ચડી ગઈ? આજકાલ સાવ હલકું કાપડ આવે છે. ફૂલીને ફાલેલી કમર ફાટ ફાટ થતી જોઈને એ વિચારે ચડ્યાં. પોતે જાણે બટાટાં ભરેલી ગૂણ હોય એવો ભાસ થયો. આગળ જોયું, ફરીને પાછળ જોયું. પોતાનો ઘેરાવો જોઈ ગીતાબહેન ચિંતામાં ઘેરાયાં. એવામાં મુકેશભાઈ બોલ્યાઃ ‘ગીતા, ક્યારની અરીસા સામે ઊભી ઊભી શું બબડે છે?’

ઉતારવું પડશે.’ ગીતાબહેન બોલ્યાં, એ સાંભળી મુકેશભાઈ વિચારમાં પડ્યાઃ ‘શું?’

વજન.’

હા સ્તો. તડબૂચની સીઝન શરૂ થઈ એમાં તું પોતે તડબૂચ જેવી બની ગઈ. હા...હા...હા...' મુકેશભાઈને મશ્કરી સૂઝી.

‘એવા ટાયલાંવેડા રહેવા દ્યો. મને માળિયા પરથી વજન કરવાનો કાંટો ઉતારી આપો. મારો ત્યાં સુધી હાથ નહીં પહોંચે.'

મુકેશભાઈએ સ્ટૂલ પર ચડી વજનકાંટો ઉતારી આપ્યો એટલે ગીતાબહેન એના પર આરૂઢ થયાં. ‘હાય હાય. આટલું બધું વધી ગયું!' રાડ સાથે એમની આંખમાંથી બોર જેવડું અશ્રુબિંદુ સરકીને ઠપ્પ કરતું વજનના કાંટા પર પડ્યું. બિચારો કાંટો હલબલી ગયો અને ગીતાબહેન વજનનો આંક જોઈ હચમચી ગયાં.

મને કીધા કરે છે તે હવે તું ડાયેટિંગ કર.' સવારે તો ચા સાથે બે ખાખરા જ ખાઉં છું.

બપોરે બે રોટલી માંડ .જમું સાંજે આટલોક જ ભાત. હવે આમાં શું ખાવાનું ઓછું કરું?' ભારે ગીતાબહેનનો અવાજ પણ ભારે થઈ ગયો.

વચ્ચે વચ્ચે આચરકૂચર... મોટેથી બોલે તો માથે તોપ જેવું તડબૂચ ફૂટે એ ભયે મુકેશભાઈ મનોમન બોલ્યાઃ ‘મારું મગજ ખાય છે એટલે જ વધી ગઈ છો. હવે વધી ગયું... વધી ગયું... બોલી બોલીને લોહી ન પીતી.'

‘કાલથી હું ડાયેટિંગ કરીશ. લો, હવે હસજો પછી. પહેલાં મને આ ટાઈટ કુરતી ઉતારવામાં મદદ કરો. કમરેથી ઉતારતાં ફસાઈ ગઈ. હાથ ઊંચા કરું છું, તમે ઉપરથી ખેંચજો.' કહી ગીતાબહેન અધવચ્ચેથી છટકેલી કુરતીને પકડી પાડવા હૅન્ડ્ઝ-અપની મુદ્રામાં ઊભાં રહીગયાં. મુકેશભાઈએ કુરતી ખેંચી, પણ એય પહેરનારના ખભાની કેદમાંથી નીકળવા ન માગતી હોય એમ વચ્ચોવચ ફસાઈ.